چند شب پیش صحبتی داشتیم با تعدادی از دوستان پیرامون موضوع فرهنگ در ایران.قصد روده درازی یا تعریف داستان و حکایت ندارم. و فقط به یکی دو نکته توجه شما را جلب میکنم
نکته ای که دوست عزیزم احمددوست بیان کرد ضعف شهروندی در ایران بود
منظور وی از بیان این مطلب ضعف مربوط به مشارکت سیاسی واجتماعی مردم وهمچنین عدم آگاهی ایشان از حقوق و اختیارات خود بود. او علت این امر را ضعف نظام آموزشی عنوان کرد.
در جوامعی که نام دموکراتیک را یدک میکشند تنها ابزاری که میتواند سیاستمداران و طبقه حاکم را تعدیل کرده و بر آنان نظارت داشته باشد حضور و مشارکت شهروندان است. شهروندی در معنای عام و امروزی خود بار معنایی سطحی داشته و به عمق مطلب توجه ندارد. شهروندی در جامعه ای همچون ایران باید به معنای عضویت و در معنای اصلی خود به کار برده شود. همچون رابطه بدن با اندام و اندام با بدن. همانطورکه بدن از مجموع اندامی همچون دست و پا و غیره تشکیل شده است و این اندام در کلیتی به نام بدن غرق شده اند.
موفقیت دموکراسی به این موضوع بستگی دارد که شهروندان،مسئولیتهای شهروندی خود را بپذیرند و سرنوشت خود را با جامعه یکی بدانند.
شهروندی در جامعه ایرانی و مخصوصا برای طبقه حاکم تنها در بحبوحه انتخابات معنا پیدا میکند و بعد از انتخاب شدن فردی که باید انتخاب میشد مردم یا بعبارتی شهروندان به ورطه فراموشی سپرده میشوند.
با این توصیفات باید به این نکته توجه کرد که آموزش کودکان و نوجوانان و ایجاد حس شهروندی به معنای واقعی کلمه یکی از بزرگترین مسئولیتها و وظایف نظام آموزشی همه جوامع است که متاسفانه در ایران کمترین توجهی به آن نمیگردد.
در جوامعی که نام دموکراتیک را یدک میکشند تنها ابزاری که میتواند سیاستمداران و طبقه حاکم را تعدیل کرده و بر آنان نظارت داشته باشد حضور و مشارکت شهروندان است. شهروندی در معنای عام و امروزی خود بار معنایی سطحی داشته و به عمق مطلب توجه ندارد. شهروندی در جامعه ای همچون ایران باید به معنای عضویت و در معنای اصلی خود به کار برده شود. همچون رابطه بدن با اندام و اندام با بدن. همانطورکه بدن از مجموع اندامی همچون دست و پا و غیره تشکیل شده است و این اندام در کلیتی به نام بدن غرق شده اند.
موفقیت دموکراسی به این موضوع بستگی دارد که شهروندان،مسئولیتهای شهروندی خود را بپذیرند و سرنوشت خود را با جامعه یکی بدانند.
شهروندی در جامعه ایرانی و مخصوصا برای طبقه حاکم تنها در بحبوحه انتخابات معنا پیدا میکند و بعد از انتخاب شدن فردی که باید انتخاب میشد مردم یا بعبارتی شهروندان به ورطه فراموشی سپرده میشوند.
با این توصیفات باید به این نکته توجه کرد که آموزش کودکان و نوجوانان و ایجاد حس شهروندی به معنای واقعی کلمه یکی از بزرگترین مسئولیتها و وظایف نظام آموزشی همه جوامع است که متاسفانه در ایران کمترین توجهی به آن نمیگردد.
No comments:
Post a Comment