در جامعه دموکراتیک مفهوم شهروندی،مفهوم والایی است و معنای آن متفاوت از معنای برداشتی آن در جامعه کنونی است.شهروند در معنای اصیل آن به رابطه اعضا با بدن و بدن با اعضا شباهت دارد که کارکرد هر کدام آز این اعضا در کارکرد کلیت بسیار مهم و حیاتی است.دموکراسی و آزادی و حقوق بشر مفاهیم ارزشمند و انسانی هستند که هر شخص معتقد به این آرمان ها با تصمیم آگاهانه خود هزینه رسیدن به ارزشها را متقبل میشود.
با شروع دور جدید دستگیریهای گسترده فعالان سیاسی اعم از دانشجویان،زنان،کارگران و معلمان نگرانیها در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران روزبروز جدیتر میشود.در کشوری که به گفته رئیس جمهور آن آزادترین کشور دنیاست!دانشجویان را به جرم حرف زدن،زنان را به جرم خواستن برابری و کارگران به جرم احقاق حقشان مورد بازداشت،شکنجه و توهین قرار میدهند.در برهه ای از زمان که زمامداران اقتدارطلب ایران بر سر مواضع پوچ خود اصرار میورزند و از ناحیه جامعه جهانی مورد تحریم های گسترده قرار میگیرند،با فشار داخلی روی عناصر آزادی طلب و دگراندیشان و نقض گسترده حقوق بشر سعی در ایجاد توازن هستند تا هم افکار و زبان مردم را به خفقان کشانند و هم از ناحیه فشارهای خارجی کمی بگریزند.
دستگیری،شکنجه و ابلاغ احکام سنگین حبس برای دانشجویان امیرکبیری و بازداشتهای گسترده فعالان حقوق بشر و در صدر آنها عمادالدین باقی،بازداشت فعالین زن و صدور احکام قضایی برای ایشان منجمله دلارام علی،ربودن دانشجویان و بازداشت غیر قانونی دانشجویانی مثل معصومه منصوری نمونه هایی از وضعیت اسفبار کنونی جامعه مدنی کشور است.
مطابق اصل168قانون اساسی جرائم سیاسی-مطبوعاتی باید در دادگاه عمومی بصورت علنی با حضور هیئت منصفه مورد رسیدگی قرار گیرد.تا حال هیچیک از مجرمان سیاسی و یا مطبوعاتی در اینگونه محاکم مورد بازخواست قرار نگرفته اند.رژیم جمهوری اسلامی نه تنها چنین امکانی را به مخالفان وناقدان خود نمیدهند بلکه آنان را در دادگاه انقلاب بصورت غیر علنی و بدون حضور وکیل مدافع مورد اتهام قرار میدهند.بعلاوه در روزها و هفته های اخیر شاهد دستگیری غیرقانونی افراد حقیقی و حقوقی و حتی ربودن آنها از مکانهای عمومی هستیم.هجوم نیروهای امنیتی به منزل علی عزیزی و دستگیری وی،توهین به شخص او و خانواده اش،تفتیش منزل و حتی وسایل شخصی اعضای خانواده نمونه کوچکی از این اعمال ناقض انسانیت است.
فشار روز افزون بر فعالترین گروه ناقد حاکمیت سلطه گر که همانا دانشجویان میباشند،بیانگر ضعف و عدم تحمل صدای مخالف از سوی زمامداران است.زمامدارانی که ناقدان و مخالفان خود را به بزغاله تشبیه میکنند کی توان حملات بی پروای دانشجویان را به خود دارند؟دانشجویانی که تنها پشتوانه شان همشاگردیها و همکلاسیهای خود هستند.دانشجویانی که آرمانگرایی و دید اتوپیستی آنها مانع از چشم بستن بر روی اعمال ننگین دولت مهرورزی میشود.تجمعات اعتراض آمیز دانشجویان در دانشگاه های مختلف در سطح کشور بیانگر این واقعیت است.و به تبع آن برخوردهای انتظامی امنیتی و سرکوبگرانه با این تجمعات نشاندهنده میزان تحمل حاکمیت است.میزان تحملی که پس از رسوایی آذرماه سال گذشته در دانشگاه امیرکبیر روز بروز بطور تصاعدی در حال نزول و افول است و با افزایش فشارهای بین المللی در حال نزدیکی به خط صفر.
با شروع دور جدید دستگیریهای گسترده فعالان سیاسی اعم از دانشجویان،زنان،کارگران و معلمان نگرانیها در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران روزبروز جدیتر میشود.در کشوری که به گفته رئیس جمهور آن آزادترین کشور دنیاست!دانشجویان را به جرم حرف زدن،زنان را به جرم خواستن برابری و کارگران به جرم احقاق حقشان مورد بازداشت،شکنجه و توهین قرار میدهند.در برهه ای از زمان که زمامداران اقتدارطلب ایران بر سر مواضع پوچ خود اصرار میورزند و از ناحیه جامعه جهانی مورد تحریم های گسترده قرار میگیرند،با فشار داخلی روی عناصر آزادی طلب و دگراندیشان و نقض گسترده حقوق بشر سعی در ایجاد توازن هستند تا هم افکار و زبان مردم را به خفقان کشانند و هم از ناحیه فشارهای خارجی کمی بگریزند.
دستگیری،شکنجه و ابلاغ احکام سنگین حبس برای دانشجویان امیرکبیری و بازداشتهای گسترده فعالان حقوق بشر و در صدر آنها عمادالدین باقی،بازداشت فعالین زن و صدور احکام قضایی برای ایشان منجمله دلارام علی،ربودن دانشجویان و بازداشت غیر قانونی دانشجویانی مثل معصومه منصوری نمونه هایی از وضعیت اسفبار کنونی جامعه مدنی کشور است.
مطابق اصل168قانون اساسی جرائم سیاسی-مطبوعاتی باید در دادگاه عمومی بصورت علنی با حضور هیئت منصفه مورد رسیدگی قرار گیرد.تا حال هیچیک از مجرمان سیاسی و یا مطبوعاتی در اینگونه محاکم مورد بازخواست قرار نگرفته اند.رژیم جمهوری اسلامی نه تنها چنین امکانی را به مخالفان وناقدان خود نمیدهند بلکه آنان را در دادگاه انقلاب بصورت غیر علنی و بدون حضور وکیل مدافع مورد اتهام قرار میدهند.بعلاوه در روزها و هفته های اخیر شاهد دستگیری غیرقانونی افراد حقیقی و حقوقی و حتی ربودن آنها از مکانهای عمومی هستیم.هجوم نیروهای امنیتی به منزل علی عزیزی و دستگیری وی،توهین به شخص او و خانواده اش،تفتیش منزل و حتی وسایل شخصی اعضای خانواده نمونه کوچکی از این اعمال ناقض انسانیت است.
فشار روز افزون بر فعالترین گروه ناقد حاکمیت سلطه گر که همانا دانشجویان میباشند،بیانگر ضعف و عدم تحمل صدای مخالف از سوی زمامداران است.زمامدارانی که ناقدان و مخالفان خود را به بزغاله تشبیه میکنند کی توان حملات بی پروای دانشجویان را به خود دارند؟دانشجویانی که تنها پشتوانه شان همشاگردیها و همکلاسیهای خود هستند.دانشجویانی که آرمانگرایی و دید اتوپیستی آنها مانع از چشم بستن بر روی اعمال ننگین دولت مهرورزی میشود.تجمعات اعتراض آمیز دانشجویان در دانشگاه های مختلف در سطح کشور بیانگر این واقعیت است.و به تبع آن برخوردهای انتظامی امنیتی و سرکوبگرانه با این تجمعات نشاندهنده میزان تحمل حاکمیت است.میزان تحملی که پس از رسوایی آذرماه سال گذشته در دانشگاه امیرکبیر روز بروز بطور تصاعدی در حال نزول و افول است و با افزایش فشارهای بین المللی در حال نزدیکی به خط صفر.
No comments:
Post a Comment